Ostatuaren deskribapena:

Gure protagonistak honela deskribatzen du:

Ostalaren atea balearen ahoa zirudien, oso handia zen gizaki batekin konparatuta.

Ostalaren paretak urdinez koloreztatuta, itsasoa bexalaxe, baina ia-ia urdin polit-polit hori ez zen ikusten, ezen gela osoa gizonen eta pistien arteko

borrokaren gauzekin estalita zegoen: baleen hortzak zituzten hainbat makila, argazki eta koadroak gizakiak pizti horiek ehizatzen, neurri guztietako arpoiak...

Gelaren zatitxo batean apalategi batzuk zeuden suzko edariz beteta eta bere aurrean mostradore haundi-haundi bat.

Oso giro ona zegoen, baina harrigarriena zen bakarrik marinelak zirela.

Marinel gehienak tatuai hauek zeuzkaten: arpoiezkoak, balezkoak eta batzuk Moby Dickenak.

Haiek kanta egiten zituzten itsasoko abestiak, beste batzuk sos batzuk irabazteko kartetan aritzen ziren, baina gehien arreta deitzen zuena mozkortiak ziren zorakeriak esaten.